פסק הדין
אסתר גלזר 1947 (Germany)
הִנֵּה יוֹשֵׁב פֹּה, הִנֵּהוּ.
עַל סַפְסַל הַנֶּאֱשָׁמִים בְּכִסְאֶהוּ,
אָדוֹלְף אַיְכְמָן – שְׁמוֹ זֶהוּ.
וּמִתְּהוֹם עָבָר עוֹלִים
שֵׁשֶׁת הַמִּילְיוֹנִים
וְאֶל שׁוֹפְטֵי יִשְׂרָאֵל הֵם פּוֹנִים:
שׁוֹפְטֵי יִשְׂרָאֵל, שׁוֹפְטֵינוּ,
בְּעָמְדְּכֶם לִפְסַק דִּין רוֹבֵנוּ,
שִׁמְעוּ נָא אֶת קוֹלֵנוּ.
הִנֵּה הָאָדָם הָאַכְזָר,
לִבּוֹ אֶבֶן, כַּקֶּרַח קַר,
רֶגֶשׁ רַחֲמִים לוֹ זָר.
הָאָדָם שֶׁשְּׁלַחָנוּ לָאֲנָחוֹת
לְסֵבֶל, לְיִסּוֹרִים לַהֲרִיגוֹת,
עִנּוּיֵי תֹּפֶת וּבַלָּהוֹת.
כְּחַיַּת טֶרֶף הִתְנַפֵּל עָלֵינוּ,
צְמֵא דָּם, בִּלְהִיטוּת לְרָצְחֵנוּ,
וְלֹא יָדַע שֹׂבַע לְדָמֵנוּ.
יִסּוּרֵי מַצְפּוּן לֹא תְּקָפוּהוּ,
זַעֲקוֹתֵינוּ – לֹא הִפְרִיעוּהוּ,
יִסּוּרֵינוּ – סִפּוּק מִלְאוּהוּ.
הוּא הִזְדָּרֵז, לְבַל יִהְיֶה מְאֻחָר,
וְרַק הִצְטַעֵר עַל הַדָּבָר,
שֶׁאֶת מְלַאכְתּוֹ הוּא לֹא גָּמַר.
אֶל תִּשְׁעוּ אֶל דְּבָרָיו.
הַכֹּל שֶׁקֶר וְכָזָב,
רְאוּ – בְּדָמֵנוּ מְגֹאֲלוֹת יָדָיו.
שׁוֹפְטִים, בְּעָמְדְּכֶם הַיּוֹם בִּמְקוֹמֵנוּ,
לִשְׁפֹּט וּלְדַבֵּר בִּשְׁמֵנוּ,
שִׁמְעוּ נָא אֶת קוֹלֵנוּ.
לֹא גְּדוֹלָה בַּקָּשָׁתֵנוּ,
רַק אֶחָד הוּא רְצוֹנֵנוּ:
דִּין צֶדֶק לְרוֹצְחֵנוּ!
About this poem
את השורות האלה כתבה בספטמבר 1961 תלמידת כיתה ח' מקריית חיים בשם אסתר, בת לניצולי שואה. הן חותמות שיר שנכלל במכתב ששלחה לשופט משה לנדוי, אב בית הדין במשפטו של הפושע הנאצי אדולף אייכמן. היא חששה שבית המשפט יחמול על אייכמן ולא ימצה איתו את הדין. כל השנים חשבה הנערה שלנדוי כלל לא קרא את המכתב, מאחר שלא קיבלה תשובה מהשופט. more »
Submitted by acronimous on April 17, 2023
Modified by acronimous on June 26, 2023
- 49 sec read
- 46 Views
Quick analysis:
Scheme | |
---|---|
Characters | 2,009 |
Words | 164 |
Stanzas | 11 |
Stanza Lengths | 3, 3, 3, 3, 3, 3, 3, 3, 3, 3, 3 |
Translation
Find a translation for this poem in other languages:
Select another language:
- - Select -
- 简体中文 (Chinese - Simplified)
- 繁體中文 (Chinese - Traditional)
- Español (Spanish)
- Esperanto (Esperanto)
- 日本語 (Japanese)
- Português (Portuguese)
- Deutsch (German)
- العربية (Arabic)
- Français (French)
- Русский (Russian)
- ಕನ್ನಡ (Kannada)
- 한국어 (Korean)
- עברית (Hebrew)
- Gaeilge (Irish)
- Українська (Ukrainian)
- اردو (Urdu)
- Magyar (Hungarian)
- मानक हिन्दी (Hindi)
- Indonesia (Indonesian)
- Italiano (Italian)
- தமிழ் (Tamil)
- Türkçe (Turkish)
- తెలుగు (Telugu)
- ภาษาไทย (Thai)
- Tiếng Việt (Vietnamese)
- Čeština (Czech)
- Polski (Polish)
- Bahasa Indonesia (Indonesian)
- Românește (Romanian)
- Nederlands (Dutch)
- Ελληνικά (Greek)
- Latinum (Latin)
- Svenska (Swedish)
- Dansk (Danish)
- Suomi (Finnish)
- فارسی (Persian)
- ייִדיש (Yiddish)
- հայերեն (Armenian)
- Norsk (Norwegian)
- English (English)
Citation
Use the citation below to add this poem to your bibliography:
Style:MLAChicagoAPA
"פסק הדין" Poetry.com. STANDS4 LLC, 2024. Web. 10 Jun 2024. <https://www.poetry.com/poem/157119/פסק-הדין>.
Discuss the poem פסק הדין with the community...
Report Comment
We're doing our best to make sure our content is useful, accurate and safe.
If by any chance you spot an inappropriate comment while navigating through our website please use this form to let us know, and we'll take care of it shortly.
Attachment
You need to be logged in to favorite.
Log In